در پی انتشار فراخوان‌هایی از سوی فعالان مدنی و احزاب آذربایجانیِ اپوزیسیون جمهوری اسلامی، شهر تبریز روز دوم مردادماه ۱۴۰۰، شاهد تجمع اعتراضی شهروندان تبریزی در حمایت از اعتراضات مردم خوزستان و اعتراض به ناکارآمدی حاکمیت در اداره ایران بود.
این تجمع اعتراضی در کنار حمایت از مردم عربِ خوزستان، کنشِ جمعی و متفاوت تبریزی‌ها در جهت مطالبه حقوق اتنیکی تُرک‌های ایران و اعتراض به تبعیض‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی حاکمیت نسبت به آذربایجان بود.
در گزارشی که پیش رو دارید، شرح این تجمع‌ها و حواشی آن را از زبان چند شهروند تبریزی خواهید خواند.
***
«اعتراضات حوالی ساعت شش و نیم عصر از مقابل راسته کوچه در تبریز شروع شد. قبل از شروع تظاهرات جمعیت زیادی در پیاده‌روهای اطراف بازار تبریز تجمع کرده بودند؛ اما نیروهای امنیتی اجازه به هم پیوستن مردم را نمی‌دادند. ناگهان یک نفر در ابتدای راسته کوچه فریاد زد آذربایجان وار اولسون (زنده باد آذربایجان). ماموران امنیتی به سرعت او را بازداشت کردند. هجوم مردم برای ممانعت از بازداشت وی کارساز نبود؛ اما همین باعث شد مردم وارد خیابان شوند. هسته اولیه تجمع توسط چند زن شکل گرفت و اولین شعارها نیز توسط آن‌ها سر داده شد.»
این بخشی از روایت یک شهروند ساکن تبریز از اعتراضات روز گذشته در این شهر است. او در گفت‌وگو با ایران‌وایر می‌گوید: «دومین بازداشتی یکی از همان زنانی بود که هسته اولیه تجمع را تشکیل داده بودند. بعد از آن بود که مردم وارد خیابان شدند و شعارها این بار با مشارکت مردم بیشتری سر داده شد. آذربایجان وار اولسون (زنده باد آذربایجان)، آذربایجان الاهواز اتحاد اتحاد، آذربایجان اویاخدی خوزستانا دایاخدی (آذربایجان بیدار است، حامی خوزستان است)، هارای هارای من تورکم (فریاد می‌زنم که من تُرک هستم)، آزادلیق عدالت میللی حکومت (آزادی، عدالت، حکومت ملی) و نه شاه‌چیام نه شئیخ‌چی میللتچیه‌م میللتچی (نه طرفدار شاهم و نه شیخ، من طرفدار ملتم) شعارهایی بود که مردم در مسیر خیابان جمهوری به سمت استانداری فریاد می‌زدند.»
