در روزهای اخیر کارگران پروژه‌ای شاغل در شرکت پیمانکاری فرامرزی، شرکت پیسا در ایرانشهر، شرکت دریا ساحل خط قشم، شرکت بهداد معادن پاسارگاد و کارگران ODCC پالایشگاه آبادان نیز به اعتصاب سراسری کارگران نفت پیوستند. با پیوستن کارگران این شرکت‌ها، شمار مراکز کارگری که در اعتصاب بسر می‌برند به ۹۶ مرکز رسید.
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در بیانیه ششم خود، با اشاره به گستردگی و فراگیر شدن اعتصاب، پیوستن دیگر مراکز کارگری به این اعتصاب و حمایت‌های صورت گرفته می‌نویسد: «ما امروز در موقعیت بسیار خوبی برای رسیدن به بخش‌های مهمی از خواسته‌های خود قرار داریم. با اعتصابات گسترده ما تا همین جا، فشار سنگینی بر روی پیمانکاران چپاولگر وارد شده است و کار به جایی رسیده است که منافع‌شان ایجاب میکند که زودتر اعتصاب تمام شود.»
این شورا در ادامه بیانیه خود می‌نویسد: «روشن است که باید در مورد نتیجه اعتصاب و رسیدن به خواسته‌هایمان و اینکه در چه شرایطی پای مذاکره می‌رویم، چاره جویی کنیم. ولی باید از هر اقدام عجولانه و پا پیش گذاری زود هنگام برای مذاکره، خودداری کرد. خطر اصلی که اعتصاب سراسری ما را تهدید میکند ایجاد تفرقه و چند دستگی در میان کارگران و ناروشنی در نقشه کارمان است. کارفرمایان و مسئولین به انواع مختلف تلاش می‌کنند و یا خواهند کرد که در میان کارگران دو دستگی و یا چند دستگی به وجود بیاورند. سپس با دادن حداقل امتیاز به بخشی از کارگران و ترغیب آنان به بازگشت به سر کار، بخش بزرگی از ما را وادار به بازگشت به کار کنند. باید در مقابل آن هوشیار باشیم.»
شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت در این بیانیه راه‌حل برای حفظ اتحاد را «تعیین خواسته‌های واحد» دانسته تا هر جا مذاکره‌ای انجام شد به کمتر از آن رضایت ندهیم. این شورا ضمن رد مذاکرات پشت پرده و از بالای سر کارگران در ادامه می‌نویسد: «تصمیمات گرفته شده بین مذاکره کنندگان و کارفرمایان و پیمانکاران در صورتی رسمیت پیدا میکند که به اطلاع کارگران رسانده شود و مورد تایید آنها قرار گیرد.»
