به هرجایی که فکرش را کنید، اعتراض خود را رساندیم، از ثبت شکایت در سامانه ۱۸۸۸ گرفته تا بازرسی مترو اما هیچکدام راه به جایی نبرد.
به گزارش خبرنگار ایلنا، مترو تهران به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و نقطه کانونی شیوع کرونا شناخته شده است و کارگران آن این روزها به دلیل الزام ضدعفونی مداوم قطارها پس از شیوع کرونا حجم کاری بیشتری را به دوش می‌کشند، اما برخی از آنها نسبت به شرایط سخت کاری خود گلایه‌هایی دارند. عدم پرداخت بموقع حقوق تا نداشتن حتی یک روز مرخصی در ماه، مهمترین گلایه‌های این کارگران به شرایط سخت کاریشان است.
این در حالی است که رسیدن به حداقل حقوق اولیه کارگری، قانون و وظیفه پیمانکار است و از طرفی شهرداری تهران نیز بیش از دو سال است که دستورالعمل رسیدگی و نظارت بر وضعیت حقوق کارگران را ابلاغ کرده که در چنین شرایطی حسن اجرای این دستورالعمل در ابهام است، آن هم در چنین شرایطی که انتظار می‌رود توجه به سلامت و معیشت کارگران مشغول در خطوط بیشتر مورد توجه قرار گیرد، اما ظاهرا تعهد به وظایف قانونی در جهت عکس این انتظار پیش می‌رود.
لغو مرخصی به بهانه کمبود نیرو
یکی از کارگران قطارشویی خط ۳ مترو در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا درباره شرایط کار و پرداخت حقوق و مزایای کارگران گفت: ۶ سال است که در مترو تهران کار می‌کنم و در این مدت پیمانکاران مختلفی آمدند و رفتند، اما در دو سال گذشته با پیمانکاری کار می‌کنیم که کار کردن با او شرایط را هر روز برای ما سخت‌تر کرده است. نیروهای خدماتی در این مدت از ۴۸ نفر به ۱۱ نفر رسیده و فشار کاری خیلی بالایی به ما وارد می‌شود، چرا که در گذشته در هر شیفت ۱۳ نفر بودیم، اما اکنون آن تعداد را به دو نفر تقلیل داده‌اند.
او با تاکید بر اینکه این تعدیل نیرو باعث لغو مرخصی‌های به حقشان شده است، ادامه می‌دهد: این شرایط در حالی است که دو ماه هم حقوق دریافت نکرده‌ایم.
او که از پرداخت نامنظم بیمه نیز گله دارد، ادامه می‌دهد: بیمه‌های ما در برخی ماه‌ها رد نشده و در استعلامی که از تامین اجتماعی گرفتم، متوجه شدم، بیمه اسفندماه ۹۸ و خرداد ماه ۹۹ را واریز نکرده‌اند و باعث شده همکارانم در دریافت بیمه بیکاری هم به مشکل بخورند. آن‌هایی که تعدیل نیرو شدند به دلیل پرداخت نشدن بیمه، امکان دریافت بیمه بیکاری را ندارند.
لغو مرخصی‌ها و کار پیوسته نیز موضوع دیگری است که به آن اشاره دارد و در این باره این طور می‌گوید: قبلا ما به صورت شیفتی کار می‌کردیم، اما الان دو ماه است که به صورت ثابت کار می‌کنیم و هر روز باید سرکار حاضر باشیم؛ بدون تعطیلی، بدون استراحت و حاضر شدن سر کار برای ما یک «باید» است. اگر بخواهیم یک روز به هر دلیلی سر کار حاضر نشویم، حتما باید یک جایگزین بگذاریم. با این شرایط ما هیچ جمعه‌ای نداریم و تعطیلات برای ما یک رویا شده است.
پیشنهاد شیفتی کردن را نیز چندبار مطرح کرده‌اند، اما با پیشنهاد آنها موافقت نمی‌شود؛ «کوچکترین اعتراضی هم با تهدید به اخراج مواجه است. مرخصی حق کارگر است و حالا که این حق از ما گرفته می‌شود، حداقل پاداش آن را باید به ما بدهند.»
