در هفته منتهی به ۲۷ خرداد ۱۴۰۰، ۱۹تجمع اعتراضی از سوی کارگران، کشاورزان و صیادان در استان‌های مختلف کشور برگزار شد.
«عدم اجرای بازنگری طرح طبقه‌بندی مشاغل»، «عدم پرداخت مطالبات»، «اعتراض به بی‌آبی و کاهش میزان حق‌آبه»، «منع کشت تابستانه و محرومیت از آب کشاورزى»، «اخراج همکاران»، «افزایش هزینه سفر» و «عدم صدور مجوز ماهی‌گیری برای صیادان» بیشترین دلایل این تجمعات اعتراضی بوده است.
در شرایطی که مردم پیوسته شاهد تورم و افزایش روزافزون قیمت مواد غذایی و کالاها هستند، پرداخت نشدن حقوق، موجب مختل شدن زندگی کارگران شده است. با همه این احوال، مقامات بدون توجه به مشکلات کارگران، تنها به دادن وعده اکتفا می‌کنند. این در حالی است که حتی کاندیداهای ریاست جمهوری هم در مناظره‌ها و گفت‌وگوهای رو درو با مردم، توجه خاصی به این مطالبات نشان ندادند.
