آزار و تعرض جنسی به زنان زندانی برنامه هدفمندی است که بازجویان برای شکستن مقاومت زندانی به کار می‌گیرند. تجربه‌ای که چند دهه است زنان از زندان‌های جمهوری اسلامی نقل می‌کنند.
اگرچه پیش از این هم برخی از زنان زندانی، تجربیات خود را از آزارهای جنسی مطرح کرده بودند اما این‌بار به نظر می‌رسد بیان آنها با واکنش گسترده‌تری از سوی رسانه‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر در داخل و خارج از کشور مواجه شده است.
نرگس محمدی، فعال حقوق بشر و زندانی سیاسی سابق از جمله زنانی است که در یک اتاق گفت‌و‌گو در کلاب هاوس تحت عنوان «زندانیان سیاسی زن از تحقیر و تعرض جنسی تا تنبیه بدنی»، از تعرض‌ها و توهین اعمال شده بر او توسط مسئولان زندان سخن گفت.
این زندانی سیاسی سابق در بخشی از روایت خود گفته:
«رییس زندان به من حمله کرد، تعرض‌ها و توهین‌ها خشن‌تر شد، مقاومت می‌کردم و آنها من را می‌کشیدند و هل می‌دادند. می‌خواستند من را به اجبار سوار ماشین کنند، بر زمین نشستم، رییس زندان من را بلند کرد و به سوی ماشین پرت کرد. سرم داخل ماشین بود و پایین تنمه‌ام بیرون بود، وقیحانه پایین تنه من را گرفت و هل داد داخل ماشین و روی ساق پایم نشست. رییس زندان بعد از ضرب و شتم و توهین، سرش را لای موهایم کرد اسم کوچک من را صدا کرد و گفت سیگارش را برایش روشن کنم و حکم اخیر برای من به دلیل «تمرد از دستور رییس زندان» صادر شده است. آقای رییس آیا من باید سیگار او را روشن می‌کردم؟»
این مدافع حقوق زنان معتقد است، آزار و تعرض جنسی به زنان زندانی، «یک برنامه هدفمند» است که توسط بازجویان برای «شکستن مقاومت زندانی» به‌کار برده می‌شود.
دادگاه انقلاب تهران برای نرگس محمدی که اواسط مهرماه ۱۳۹۹ پس از تحمل بیش از پنج سال حبس آزاد شد، به‌تازگی حکم جدیدی صادر کرده که براساس آن به ۳۰ ماه حبس تعزیری، ۸۰ ضربه شلاق و پرداخت دو فقره جزای نقدی محکوم شده است.
