زندانی سیاسی آزاد باید گردد
همه گیری ویروسی هراسناکی که سراسر جهان را درهم نوردیده و جامعه بشری را به شکلی بی سابقه درگیر کرده، میهن ما را نیز مانند سایر کشورها مورد تاخت و تاز قرار داده است. اما گستردگی تاختن بی امان آن به ایران به یقین نباید در حد و اندازه ای که اکنون با آن مواجهیم می بود. اگر ده ها پرواز هواپیما های ماهان پس از پیدایش اپیدمی در چین، به آن کشور صورت نمی گرفت. اگر شروع بیماری با نادانی و سهل انگاری و برخی اهداف سیاسی نا موجه، بیش از یک ماه پنهان نگاه داشته نمی شد. اگر شهر قم که خاستگاه همه گیری ایران است به موقع قرنطینه می شد. اگر ناآگاهان و نا اهلان به جای متخصصان و مطلعان تصمیم گیر شیوه ی مواجهه با این اپیدمی و کلا دخالت در همه ی امور کشور نبودند. اگر در برخورد با این همه گیری، یک راه و روش صحیح و علمی اتخاذ و قاطعانه دنبال می شد و در سر در گمی بی نهایت هر روز نظر روز قبل خود را نفی و ملغی نمی کردند، یقینا ما با این سطح از ابتلای مردم ایران و این تعداد جان باخته و این حجم از خسارات اقتصادی روبرو نمی شدیم. اگر منابع مالی کشور در راه های توهم آلود و به دور از مصالح و منافع ملی تلف نمی گردید و برای حمایت و پشتیبانی از صاحبان حقیقی این ثروت ها یعنی ملت بزرگ ایران حفاظت می شد. اکنون ما نیاز ی به وام خواهی نداشتیم و نظاره گر فقر و بیکاری و درماندگی اکثریت قابل ملاحظه ی هموطنانمان نبودیم. این ها مسائلی است که در اذهان مردم ایران نقش بسته و پاسخی جز بی کفایتی و ندانم کاری هیات حاکمه جمهوری اسلامی برای آن نمی یابند.
