«محمود صالحی»، فعال کارگری کُرد، از رهبران جنبش کارگری ایران و از فعالان شناخته‌شده این عرصه در سطح جهان است. فعالیت‌های کارگری او بعد از انقلاب بهمن١٣۵٧ آغاز و پس از فروکش‌کردن فضای ملتهب سال‌های آغازین پس انقلاب از سر گرفته شد و تاکنون هم جریان دارد.
او تاکنون ١٩ بار با اتهام و عناوین گوناگون بازداشت شده و چنانچه خودش می‌گوید در مجموع هشت سال از عمرش را در زندان بوده که سه سال آن غیرقانونی بوده و بابت این سه سال از اداره اطلاعات سقز شکایت و این دستگاه امنیتی را محکوم کرده است.
این فعال کارگری، در دوره بازداشت غیرقانونی‌اش در سال ١٣٧٧ در سلول‌های انفرادی اطلاعات سقز دچار سرمازدگی شدید شد و به علت اعتصاب غذا در اعتراض به این اقدام غیرقانونی، کلیه‌هایش آسیب جدی دید و مدتی پس از آن کلیه‌هایش خون‌ریزی کرد و کار او را به دیالیز دارویی کشاند. اما پس از بازداشت دوباره در ٨اردیبهشت١٣٩۴، علی‌رغم هشدار مکرر به بازجوها و بازپرس پرونده در رابطه با وخامت کلیه‌هایش، داروهایش قطع شد و همان شب هر دو کلیه‌اش را از دست داد. از آن‌زمان تا اکنون، دو روز در هفته و هر بار به مدت چهار ساعت همودیالیز می‌شود.
ایران‌وایر، با این فعال حوز کارگری گفت وگو کرده است. بخش اول این گفت‌وگو که در ادامه می‌آید، به طرح پرسش‌هایی پیرامون تاریخ تشکل‌های کارگری در کُردستان پیش و پس از انقلاب۵٧، رشد آگاهی طبقاتی کارگران و تلاش برای گسترش نهادهای کارگری مستقل در کُردستان پرداخته است.
